Wednesday, January 5, 2011

फुललेला निखारा

एक मी होतो
ध्यासलेला तारा
पोटात तेजतप्त
फुललेला निखारा

एक मी होतो
पराक्रमी छाती
उजळवली कर्मभूमी
पेटवल्या ज्योती

एक मी होतो
प्रेमाच्या सरी
होतो राधेसाठी
कान्हाची बासरी

एक मी होतो
आधार दीनांचा
जेष्ठ कौंतेय
पुत्र सूर्याचा

एक मी होतो
धरतीचा कुबेर
सरस्वतीची वीणा
कार्तिकेयाचा मोर

एक दिन आला
श्वास हलकेच थांबला
मंद आला वारा
अन् विझला तो निखारा

आज मी बघतो
जग थांबले नाही
समुद्रातल्या स्वर्ण थेंबाने
मागे ऋण सोडले नाही

पुन्हा आस आहे
त्या तेजात बुडण्याची
जिंकता न येणारा खेळ
पुन्हा एकदा खेळण्याची

पुन्हा असीन मी
ध्यासलेला तारा
पोटात असेल माझ्या
फुललेला निखारा

5 comments:

sahdeV said...

wahwa, wahwa!

devashree said...

mast!!

Meenakshi...... said...

ekdum sahiiii :)

राजेन्द्र भंडारी said...

सुशांत नमस्कार ,
काय सुंदर लिहिता तुम्ही ? एक अरसिक प्रेयसी, गोधडी ,
चला शेजार्यानो ...ब्लोग वरचं सगळं वाचून काढलं.सहज सुंदर आणि मनाला भावणारी भाषा... व्वा क्या बात है!
असच सुंदर लिहित राहा ,तुम्हाला खूप खूप शुभेछा...

shamal said...

khup saral ani sahajsundar blog!

tin vela vachala pan pratyek veli enjoy kela.