Sunday, December 16, 2012

श्रीखंडाची गोळी

परवा असाच सुख:दु:खांना गुणत मी बसलो होतो.
हिशोब करत आयुष्याचा स्वेटर विणत बसलो होतो.

तेवढयात तिथे सत्तरीचा एक म्हातारा माणूस आला,
अगदी आजोबांसारखाच त्याने मला प्रेमळ लूक दिला!

त्याच्या हातात काठी,
माझ्या कपाळावर आठी!
माझं मन एकाकी,
त्याच्या डोळ्यांत लकाकी!

"काळजीत आहेस का पोरा?" विचारंत मोठठ्या स्माईलने हसला,
मला त्याच्या कवळीचा शेवटचा दातसुद्धा दिसला!

काय सांगू आजोबा.. म्हणत माझी सुख-दु:खं मी गुणून दाखवली,
खिशातून काढून त्यांनी चक्क, मला श्रीखंडाची गोळी चाखवली!

समजलंच नाही मग कधी आम्ही गप्पा सुरु केल्या,
त्यांचं बालपण, तारुण्यानंतर माझ्या बालपणावरसुद्धा झाल्या!

म्हणाले, आजी रागावेल.. अंधार पडला. आता मी जातो,
उदास नको राहत जाऊस, तुला एक कानमंत्र देतो

"गुणत नसतं राहायचं दोस्ता, गुणगुणत राहायचं बघ!
जेवढं मिळालंय आयुष्य, त्यात मजेत जग पहायचं बघ..!"

कोण जाणे त्यांची शिकवण किती परिणाम करून गेली होती,
जाता जाता माझ्या कपाळावरची आठी तेवढी त्यांनी नेली होती..

Thursday, December 6, 2012

झाडांची निंदा


नावं ठेवण्याच्या इच्छेचं धुकं
समस्त जीवांच्या मनात दाटत असतं
झाडा-फुलांना देखील गॉसिप करून
पिसागत हलकं वाटत असतं

लाजाळूला "introvert" असं लेबल लावलं जातं
बाभळी मग जरा जास्तच रुक्ष ठरते
गप्पा मारताना कुणाहीबद्दल बोललं 
तरी माणसांसारखेच झाडांचेही पोट भरते 

"वडाला काही हेअर स्टाइल सेन्स नाही.."
बिचाऱ्याच्या पारंब्यांवर बोललं जातं
"पिंपळाचं वजन जरा जास्तच आहे, नाई?"
प्रत्येकालाच असं तराजूत तोललं जातं

"इतकंही कुणी बारीक असू नये"
भेंडी चारचौघीत गवारीबद्दल बोलत असते
"फिगर मेंटेन करण्यापलीकडे काय जमतं तिला?"
चवळीची शेंग पाहून फरसबीला सलत असते

कांदा मग "over sentimental" ठरतो
आंबा म्हणे उगाचच गोड गोड बोलतो
फणस आतल्या गाठीचा असतो, तर
नारळ आजकाल कुणाच्यातच नसतो

"गुलाबाची फुलं किती "show off" करतात.."
"मोगरा, जाई-जुई केवढं perfume मारतात.."
"जास्वंदाची फुलं म्हणे देवाला आवडतात!"
"दुर्वांनाच का फक्त गणपतीसाठी निवडतात..?"

एका जागी एवढं आयुष्य काढण्यासाठी
त्यांना जगण्याची मोठी उमेद लागते 
ती गरज कधी परोपकारी भावनेतून
तर कधी अशा विरंगुळ्यातून भागते..