Sunday, December 16, 2012

श्रीखंडाची गोळी

परवा असाच सुख:दु:खांना गुणत मी बसलो होतो.
हिशोब करत आयुष्याचा स्वेटर विणत बसलो होतो.

तेवढयात तिथे सत्तरीचा एक म्हातारा माणूस आला,
अगदी आजोबांसारखाच त्याने मला प्रेमळ लूक दिला!

त्याच्या हातात काठी,
माझ्या कपाळावर आठी!
माझं मन एकाकी,
त्याच्या डोळ्यांत लकाकी!

"काळजीत आहेस का पोरा?" विचारंत मोठठ्या स्माईलने हसला,
मला त्याच्या कवळीचा शेवटचा दातसुद्धा दिसला!

काय सांगू आजोबा.. म्हणत माझी सुख-दु:खं मी गुणून दाखवली,
खिशातून काढून त्यांनी चक्क, मला श्रीखंडाची गोळी चाखवली!

समजलंच नाही मग कधी आम्ही गप्पा सुरु केल्या,
त्यांचं बालपण, तारुण्यानंतर माझ्या बालपणावरसुद्धा झाल्या!

म्हणाले, आजी रागावेल.. अंधार पडला. आता मी जातो,
उदास नको राहत जाऊस, तुला एक कानमंत्र देतो

"गुणत नसतं राहायचं दोस्ता, गुणगुणत राहायचं बघ!
जेवढं मिळालंय आयुष्य, त्यात मजेत जग पहायचं बघ..!"

कोण जाणे त्यांची शिकवण किती परिणाम करून गेली होती,
जाता जाता माझ्या कपाळावरची आठी तेवढी त्यांनी नेली होती..