~~~~~~~~~~~~~~~~
पतंग माझ्या स्वप्नांचा
मुक्त आकाशी बागडतोय
वर्तमानाचा काचेरी मांजा
मात्र रोज हात सोलवतोय
~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~
शून्यातून आलेले आपण
शून्याकडेच जाणार असतो
मधले कोटी श्वास संपताना
तो 'आर्यभट्ट' वरून हसतो
~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~
जळावं तर मेणासारखं
वातीबरोबर वातीसाठी
आधार द्यावा वातीसारखा
मेणामध्ये मेणासाठी
~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~
गहिरे होते आकाश
सांजवेळी संधीप्रकाशी
विरक्तीचा ध्यास उरी
मन मात्र होतं उपाशी
~~~~~~~~~~~~~~~~
5 comments:
khoopch bharri aahet saglya...! mala 'aryabhatta'chi saglyat jast awadli... :)
:) hehe.. Thanks Shalaka!
mi jod deu?
eik,
मोकळा श्वास घेता घेता
भय दाटे उरी,
करुण्यामयी गोमातेच्या डोळी
उभ्या श्रावणसरी...!!
क्या बात है तेजा!
Post a Comment