Sunday, February 7, 2010

कॅलीडोस्कोप

कधी रांगोळी घाले सुखाची
कधी नक्षी ही दु:खाची,
पूर्ण होती स्वप्ने कधी
तर कधी पावती लोप,
जीवन म्हणजे एक कॅलीडोस्कोप...

निसर्गाची मायाच निराळी
कधी शिमगा, तर कधी दिवाळी,
कधी फुलवतो, कधी भिजवतो
तर कधी होई याचा प्रकोप,
जीवन म्हणजे एक कॅलीडोस्कोप...

नात्यांचीही किमया न्यारी
भावनांच्या तारा झंकारी,
कधी आदर, प्रेम कधी
तर कधी पाठीवर चोप,
जीवन म्हणजे एक कॅलीडोस्कोप...

वय वाढता रूप हा बदली
लख्ख कांती ही सोडून जाई,
कुण्या काळचे कुंतल काळे
होती पांढरे धोप,
जीवन म्हणजे एक कॅलीडोस्कोप...

दिन-रातीचे चक्र हे चाली
कधी एकांती, कधी साथ-संगती,
मार्गी तुझिया लढत रहा तू
अन् घे विसाव्यास थोडी झोप..
जीवन म्हणजे एक कॅलीडोस्कोप...

6 comments:

Unknown said...

Nice kavita.....
good one

varada said...

lagech farmaish poorna kelya baddal thanks...:)...good one...

Sushant said...

@ Sneha and Varada- Thank you! :)

kushal said...

good one

Archie said...

sahi re.. chan ahe poem :)

kunal said...

कुण्या काळचे कुंतल काळे
होती "पांढरे धोप"!!!,
जीवन म्हणजे एक कॅलीडोस्कोप...
waa!!! jamalay!!!