कधी रांगोळी घाले सुखाची
कधी नक्षी ही दु:खाची,
पूर्ण होती स्वप्ने कधी
तर कधी पावती लोप,
जीवन म्हणजे एक कॅलीडोस्कोप...
निसर्गाची मायाच निराळी
कधी शिमगा, तर कधी दिवाळी,
कधी फुलवतो, कधी भिजवतो
तर कधी होई याचा प्रकोप,
जीवन म्हणजे एक कॅलीडोस्कोप...
नात्यांचीही किमया न्यारी
भावनांच्या तारा झंकारी,
कधी आदर, प्रेम कधी
तर कधी पाठीवर चोप,
जीवन म्हणजे एक कॅलीडोस्कोप...
वय वाढता रूप हा बदली
लख्ख कांती ही सोडून जाई,
कुण्या काळचे कुंतल काळे
होती पांढरे धोप,
जीवन म्हणजे एक कॅलीडोस्कोप...
दिन-रातीचे चक्र हे चाली
कधी एकांती, कधी साथ-संगती,
मार्गी तुझिया लढत रहा तू
अन् घे विसाव्यास थोडी झोप..
जीवन म्हणजे एक कॅलीडोस्कोप...
6 comments:
Nice kavita.....
good one
lagech farmaish poorna kelya baddal thanks...:)...good one...
@ Sneha and Varada- Thank you! :)
good one
sahi re.. chan ahe poem :)
कुण्या काळचे कुंतल काळे
होती "पांढरे धोप"!!!,
जीवन म्हणजे एक कॅलीडोस्कोप...
waa!!! jamalay!!!
Post a Comment