अहो शेजारी..चला जरा आयुष्यावर बोलुयात!

त्यांच्या अगदी शेजारीच बॉम्ब फुटला. क्षणार्धात शरीर फाटलं गेलं. कातडी सोलली गेली. अवयवांच्या चिंध्या झाल्या. रक्ता-मांसाचा सडा पडला. श्वास थांबले. त्यांचं सगळं संपलं... जवळच्यांनी आक्रोश केला. नातेवाईकांनी अश्रू ढाळले. देशबांधवांनी हळहळ व्यक्त केली...पण काय हो, या गोष्टीनंतर किती जणांनी तुमचा धर्म स्वीकारला? तुमच्यासाठी कोणी देशाची दारं उघडली? तुमची शक्ती तुम्ही दाखवलीत. तुमची हुशारी तुम्ही दाखवलीत. पण जरा सांगा, ही अशी भीती पसरवून तुम्हाला काय मिळालं? दोन वर्ष लागली तुम्हाला हा पुण्यासाठी 'Master Plan' करून साकारायला. त्यात तुम्ही तुमच्या स्फोटकांनी नऊ लोकं मारलीत. एक गंमत सांगा, तुम्ही त्यातल्या एकाला तरी ओळखत होता का?... बर ते जाऊ देत.. ९ लोकांना मारायला २ वर्षे. ११५ कोटी लोकं मारणं तुमच्या पुढच्या ७ पिढ्यांना तरी शक्य होणार आहे का? एवढे 'Master Planner' तुम्ही.. हा विचार राहिला का हो करायचा?

सध्या आमच्या विविधतेने नटलेल्या एकत्र कुटुंबात जरा कुरबुरी सुरु आहेत..कर्तबगार पणजोबा गतप्राण झाल्यानंतर कुठल्या आजोबांनी घराची जबाबदारी घ्यावी यावर एकमत नाहीये. हिंदू काकांचे आणि मुसलमान चाचांचे थोडे खटके उडतायत. मराठी काकू बिहारी भाभींकडे बघून नाकं मुरडतायत. काही कुटुंब खूप गरीब झालीयत. काही कुटुंब गेली बरीच वर्ष गप्पपणे बाकीच्यांचं ऐकत होती, त्यामुळे आता त्यांचं ऐकावं अशी त्यांची इच्छा आहे. आणि यावरून मग कधी वादा-वादी, कधी आरोप-प्रत्यारोप, तर कधी भावंडांमध्ये मारामारी चालू असते. पण कुठल्या भावंडांमध्ये भांडणं, मारामारी होत नाही?..एकमेकांना खाली खेचणं चालू आहे. स्वार्थासाठी भ्रष्टाचार चालू आहे. एवढंच काय, तर काही लोकं फितूर होऊन तुम्हाला सामील झालीयत! अगदी सगळं मान्य आहे. अहो साधं आहे.. एवढं मोठं कुटुंब सांभाळणं अवघडच की हो..आणि त्यात ह्या सध्याच्या कुरबुरी! असो..चालायचंच. आम्ही ते आमचं बघून घेऊ. पण मला एकाच प्रश्नाचं उत्तर द्या..आमची ही घरातली भांडणं बघून तुम्हाला असं कसं वाटलं की ह्याचा फायदा तुम्ही घेऊ शकता? असे हे छुपे वार करून कधी तुम्हाला काश्मीर मिळू शकेल? आमचे कुटुंबीय तुमचा धर्म स्वीकारतील? किंवा तुम्ही आमच्यावर राज्य वगैरे करू शकाल..? नाही, म्हणजे मान्य आहे हो, की अशक्य काही नसतं. पण अहो, १५० वर्ष पारतंत्र्याचा अनुभव आहे आम्हाला...आणि फक्त एवढंच नाही, तर त्या पारतंत्र्यातून बाहेर पडण्याचा सुद्धा! लोकमान्य टिळक, भगतसिंग, महात्मा गांधी हे आमचे काही पराक्रमी पूर्वज. ठाऊक असेलच तुम्हाला. त्यांनी पाजलेले बाळकडू आम्ही कसे विसरू?

जो जगातला सगळ्यात बलाढ्य देश समजतात, अमेरिका नावाचा, तिथेही आमचे बरेच बांधव असतात. गरज लागली तर कुटुंब वाचवायला सगळेजण येतील. आणि तो बलाढ्य देशसुद्धा माझ्या या बांधवांवर आता इतका अवलंबून आहे, की तोसुद्धा लागेल ती मदत करायला तयार होईल! मग मला सांगा..तुमचे ते 'आर.डी.एक्स', त्या 'ए.के-47' आणि तुमची ती 'Master Minds' तुम्हाला कुठे कुठे पुरतील?

आम्ही शांत होतो ह्याचा अर्थ आम्ही तुम्हाला माफ केलंय, असा मुळीच समजू नका. वाहिलेल्या रक्ताच्या प्रत्येक थेंबाचा हिशोब तर तुम्हाला द्यावा लागणारच आहे. त्यात परत तुमच्यावर ६० वर्षांपूर्वीचं ५५ कोटींचं कर्ज आहे. व्याजासकट किती होईल, आहे अंदाज? तरीसुद्धा तुम्हाला एक विनंती. आम्हाला शांतपणे जगू द्या. तुम्ही सुखाने जगा. आपलं पटत नसेल तर दुसऱ्या कोणाशीतरी मैत्री करा. एवढे धर्मांध होऊ नका. तुमच्या कुठल्या मेलेल्या नातेवाईकाने खाली येऊन तुमच्यासमोर स्वर्गसुखाचं वर्णन केलंय? अहो २१ व्या शतकात राहतो आपण. जरा ती डोळ्यावरची पट्टी काढा.

आज मी तुम्हाला एक वचन देतो.. तुम्ही जर असा सारखा सारखा माझ्या कुटुंबाला त्रास दिलात ना, तर तुमच्या सगळ्यांची तशीच शरीरे फाडू, अवयवांच्या चिंध्या करू आणि तुमच्याच जमिनीवर तुमच्याच रक्ता-मांसांचा सडा घालू..

सरफरोशी की तमन्ना आज भी हमारे दिल मैं है| और वोह हमेशा कायम रहेगी|
जय हिंद! जय भारत!